Bir ele en güzel yakışan ve elin sahibini yansıtıp tanıtan şeyi fikrinize sunacağım. Bu şey öyle bir şey ki, şu anda hissiyatımı paylaşabilmemde en etkili yardımcım.
Ellerimin yarısında birbirinden farklı ve birbirine yardımcı beşer parmak var. En ince işleri yapabilmekte, en güzel anları paylaşabilmekte, en sessiz anlarda konuşabilmekte insana bahşedilmiş bir vücut ortağı. Ruhun ikinci dili parmaklar; vücut dili.
Yaratılışımızın terakki evrelerinde her sahibin alamet-i farikasını taşıyan, tombul-kısa-uzun-ince fark etmeden her bir tekamülün çizgileri yer bulur ve olgunluğun ilanı oluverir parmaklar. İnsanın imtihana tabi olmasında, giydirildiği vücut libasında sanki bir anahtar.
Aklın hayretle seyreylediği kâinat âleminde, Vacib’ül vücudun “kudret eli” dediğimiz yaratılış işleyişine kıyasen ayinedir ellerimiz esmayı işlemeye.
Nasıl saymakla bitmez esma, öyle de ayine olmak da bitmez elbette ve el yıllarca, ömürlerce işler durur parmaklarla. Girmedik yer, değmedik motif kalmaz. Duvarda, ahşapta, hamurda, boyada, bulaşıkta, çekiçte, flütte, orakta, çamurda, piyanoda, kitapta, neşterde, sallanan bir dişte… Sayamıyorum, sayamam da. Kudret eline ayine olacak cümle mahlûkatta ellerin bir yeri var mutlaka.
Hem insanın yaratılış amacına, imtihanına, fark edişine, mütalaasına, tesbihatına vesile olan eller fayda ile zarar arasında etkindirler. Hatta insanı umum şuur sahiplerinden ayıran bir özelliğinde bu eller çok tesirli. O ayıran fark ki, kainat kitabında, çekirdek programında, ilahî fermanda, insanın duygularında, akan gözyaşı satırlarında, o fark ki her değişim anında, anlatılmak istenen ne olursa onu aktarmak da tek ve vazgeçilmez bir araç.
İlk elle buluşması bir divit ve ince bir tüyle mi oldu bilinmez, ama bugün rengârenk ve çeşit çeşit olan, ele en güzel yakışan, kadim bir dost unutulmaz bir hatıra KALEM.
İşte sıcak anları önce kendisiyle paylaştığımız ve sonra da nicelerle paylaşmaya vesile olan cömert dost:
Parmaklarımın arasında hissediyorum şimdi seni,
Ey insana en güzel yakışan terakki.
Nesiller etkilenir ve insan değişir,
Kalem parmaklarımın arasından satırlarda gezinir.
Kimi zaman bir annede, kimi zamansa resimde,
İlkokul sevincinde, ilmin eşiğinde.
Kur’ân’ın telifinde, hattatın elifinde,
Merakın ahirinde, ilhamın doruğunda.
Emekle ter arasında nakkaşsın kalem,
Sanatla buluşan gözbebeğimdeki çiğdem.
İlk yorumu siz yazın