Bir şiir gibi Eylül

Seni aylardır sardım sarmaladım

Sonbahar yapraklarının arasına sır gibi eylül!

Seni sakladım

Hoş geldin,

Gitmezsin sandım.

Seni sonbaharın sarışın yeşil anlarına saldım

Bir ordan bir buradan baktım

Doyamadım…

Hissettim fotoğrafını çektim.

Her sabah uyandığımda ufak bir parçanı gördüm.

Şükrettim.

Ey sonbaharın kahve sarısı

Yeşil gözlü şirin çocuğu

Ne oldu sen de mi yolcusun ?

Kırılan yaprakları seyretmekle doymadım

Kına kokulu ceviz yapraklarının dallarını ezdim

Güzelce fikrettim.

Güneş battı ufukta

Sarı yaprakların manayla uçtu

O anlarını gözlerimle kaydettim.

Her yanın ayrı kızıl ayrı bir renk

Gökküşağı kadar güzelsin

Manalarla saklı mektup gibisin.

Senin adın sonbahar.

Ama sen de son buluyorsun sanki…

Olacak şey mi.

olsun kader bu değil mi.

Ben seni yinede çok seviyorum.

Şimdilik senin vazifen bu.

Daha dur ne vazifeliler var

Onlar alıcak yerini senin…

Onlar da manalarını anlatacak…

Seni kaydettim aklıma

İnşallah hiç unutmayacağım.

Dünya bir misafirhane değil mi

Sana da bir yolcu gibi bakmayacak mıyım?

İnsan da bir yolcu değil mi sonbahar…

İlk yorumu siz yazın

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın:

E-Posta adresiniz kesinlikle gizli kalacaktır.


*