Acaba bir şeriat, “Karıncaya bilerek ayak basmayınız” dese, tazibinden menetse, nasıl benîâdemin hukukunu ihmal eder?
Kellâ… Biz imtisal etmedik.
Sual: “Nasıl, hürriyet imanın hassasıdır?”
Cevap: Zira, rabıta-i iman ile Sultan-ı Kâinata hizmetkâr olan adam, başkasına tezellül ile tenezzül etmeye ve başkasının tahakküm ve istibdadı altına girmeye o adamın izzet ve şehamet-i imaniyesi bırakmadığı gibi, başkasının hürriyet ve hukukuna tecavüz etmeyi dahi, o adamın şefkat-i imaniyesi bırakmaz.
Evet, bir padişahın doğru bir hizmetkârı, bir çobanın tahakkümüne tezellül etmez. Bir bîçareye tahakküme dahi, o hizmetkâr tenezzül etmez. Demek, iman ne kadar mükemmel olursa, o derece hürriyet parlar. İşte, Asr-ı Saadet…
Sual: “Bir büyük adama ve bir velîye ve bir şeyhe ve bir büyük âlime karşı nasıl hür olacağız? Onlar, meziyetleri için, bize tahakküm etmek haklarıdır. Biz onların faziletlerinin esiriyiz.”
Cevap: Velâyetin, şeyhliğin, büyüklüğün şe’ni, tevazu ve mahviyettir; tekebbür ve tahakküm değildir. Demek, tekebbür eden, sabiyy-i müteşeyyihtir; siz de büyük tanımayınız.
Sual: “Heyhat! Bize teselli veren şu ulvî emeli ye’se inkılâp ettiren ve etrafımızda hayatımızı zehirlendirmek ve devletimizi parça parça etmek için ağızlarını açmış olan o müthiş yılanlara ne diyeceğiz?”
Cevap: Korkmayınız; medeniyet, fazilet ve hürriyet âlem-i insaniyette galebe çalmaya başladığından, bizzarure terazinin öteki yüzü şey’en feşey’en hafifleşecektir. Farzımuhal olarak -Allah etmesin- eğer bizi parça parça edip öldürseler; emin olunuz, biz yirmi olarak öleceğiz, üç yüz olarak dirileceğiz. Başımızdan rezail ve ihtilâfatın gubarını silkip, hakikî münevver ve müttehit olarak kervan-ı benîbeşere pişdarlık edeceğiz. Biz, en şedit, en kavi ve en bâkî hayatı intaç eden öyle bir ölümden korkmayız. Biz ölsek de, İslâmiyet sağ kalır. O millet-i kudsiye sağ olsun.
Sual: “Gayrimüslimlerle nasıl müsavi olacağız?”
Cevap: Müsavat ise, fazilet ve şerefte değildir, hukuktadır. Hukukta ise, şah ve geda birdir. Acaba bir şeriat, “Karıncaya bilerek ayak basmayınız” dese, tazibinden menetse, nasıl benîâdemin hukukunu ihmal eder? Kellâ… Biz imtisal etmedik. Evet, İmam-ı Ali’nin (ra) adî bir Yahudî ile muhakemesi ve medar-ı fahriniz olan Salâhaddin-i Eyyubî’nin miskin bir Hristiyan ile mürafaası, sizin şu yanlışınızı tashih eder zannederim.”
Zira, meşrutiyet, hâkimiyet-i millettir; hükûmet hizmetkârdır. Meşrutiyet doğru olursa, kaymakam ve vali reis değiller, belki ücretli hizmetkârlardır. Gayrimüslim, reis olamaz, fakat hizmetkâr olur. Farz ediniz, memuriyet bir nev’î riyaset ve bir ağalıktır. Gayrimüslimlerden üç bin adamı ağalığımıza, riyasetimize şerik ettiğimiz vakitte, millet-i İslâmiyeden aktar-ı âlemde üç yüz bin adamın riyasetine yol açılıyor. Biri zayi edip, bini kazanan zarar etmez.
Tarihçe-i Hayat, s. 130
Bediüzzaman Said Nursî
LUGATÇE:
rabıta-i iman: iman bağı.
tezellül: alçalma, hor ve hakir olma, zillete düşme.
tahakküm: zorbalık etme; zorla hükmetme, mânevî baskı.
sabiyy-i müteşeyyih: kendini yaşlı gösteren çocuk; büyüklük taslayan küçük.
ﺝ – ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪِٔ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻠﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥِ ﻛﺎﺋﻨﺎﺗﻪ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﺍﻭﻟﺎﻥ ﺁﺩﻡ، ﺑﺎﺷﻘﻪﺳﻨﻪ ﺗﺬﻟّﻞ ﺍﻳﻠﻪ ﺗﻨﺰّﻝ ﺍﻳﺘﻤﮕﻪ ﻭ ﺑﺎﺷﻘﻪﺳﻨﯔ ﺗﺤﻜّﻢ ﻭ ﺇﺳﺘﺒﺪﺍﺩﻯ ﺁﻟﺘﻨﻪ ﮔﻴﺮﻣﮕﻪ، ﺍﻭ ﺁﺩﻣﯔ ﻋﺰّﺕ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖِ ﺍﻳﻤﺎﻧﻴﻪﺳﻰ ﺑﻴﺮﺍﻗﻤﺪﻳﻐﻰ ﮔﺒﻰ؛ ﺑﺎﺷﻘﻪﺳﻨﯔ ﺣﺮّﻳﺖ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﻨﻪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﻳﺘﻤﻪﻳﻰ ﺩﺧﻰ ﺍﻭ ﺁﺩﻣﯔ ﺷﻔﻘﺖِ ﺍﻳﻤﺎﻧﻴﻪﺳﻰ ﺑﻴﺮﺍﻗﻤﺎﺯ.
ﺃﻭﺕ ﺑﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯔ ﻃﻮﻏﺮﻯ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﻯ، ﺑﺮ ﭼﻮﺑﺎﻧﯔ ﺗﺤﻜّﻤﻨﻪ ﺗﺬﻟّﻞ ﺍﻳﺘﻤﺰ. ﺑﺮ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩﻳﻪ ﺗﺤﻜّﻤﻪ ﺩﺧﻰ، ﺍﻭ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﺗﻨﺰّﻝ ﺍﻳﺘﻤﺰ. ﺩﻳﻤﻚ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻪ ﻗﺪﺭ ﻣﻜﻤّﻞ ﺍﻭﻟﻮﺭﺳﻪ، ﺍﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮّﻳﺖ ﭘﺎﺭﻟﺎﺭ. ﺍﻳﺸﺘﻪ ﻋﺼﺮِ ﺳﻌﺎﺩﺕ…
ﺱ – ﺑﺮ ﺑﻴﻮﻙ ﺁﺩﻣﻪ ﻭ ﺑﺮ ﻭﻟﻰﻳﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺷَﻴﺨﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺑﻴﻮﻙ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻗﺎﺭﺷﻰ ﻧﺎﺻﻞ ﺣﺮّ ﺍﻭﻟﺎﺟﻐﺰ؟ ﺍﻭﻧﻠﺮ ﻣﺰﻳﺘﻠﺮﻯ ﺍﻳﭽﻮﻥ ﺑﺰﻩ ﺗﺤﻜّﻢ ﺍﻳﺘﻤﻚ ﺣﻘﻠﺮﻳﺪﺭ. ﺑﺰ ﺍﻭﻧﻠﺮﯓ ﻓﻀﻴﻠﺘﻠﺮﻳﻨﯔ ﺃﺳﻴﺮﻯﻳﺰ.
ﺝ – ﻭﻟﺎﻳﺘﯔ، ﺷﻴﺨﻠﮕﯔ، ﺑﻴﻮﻛﻠﮕﯔ ﺷﺄﻧﻰ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﻣﺤﻮﻳﺘﺪﺭ. ﺗﻜﺒّﺮ ﻭ ﺗﺤﻜّﻢ ﺩﮔﻠﺪﺭ. ﺩﻳﻤﻚ ﺗﻜﺒّﺮ ﺍﻳﺪﻥ، ﺻﺒﻰِ ﻣﺘﺸﻴّﺨﺪﺭ. ﺳﺰ ﺩﻩ ﺑﻴﻮﻙ ﻃﺎﻧﻴﻤﺎﻳﯖﺰ.
ﺱ – ﻫﻴﻬﺎﺕ! ﺑﺰﻩ ﺗﺴﻠّﻰ ﻭﻳﺮﻥ ﺷﻮ ﻋﻠﻮﻯ ﺃﻣﻠﻰ ﻳﺄﺳﻪ ﺇﻧﻘﻠﺎﺏ ﺍﻳﺘﺪﻳﺮﻥ ﻭ ﺃﻃﺮﺍﻓﻤﺰﺩﻩ ﺣﻴﺎﺗﻤﺰﻯ ﺯﻫﺮﻟﻨﺪﻳﺮﻣﻚ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻤﺰﻯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻳﺘﻤﻚ ﺍﻳﭽﻮﻥ ﺁﻏﺰﻟﺮﻳﻨﻰ ﺁﭼﻤﺶ ﺍﻭﻟﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﺪﻫﺶ ﻳﻴﻠﺎﻧﻠﺮﻩ ﻧﻪ ﺩﻳﻴﻪﺟﮕﺰ؟
ﺝ – ﻗﻮﺭﻗﻤﺎﻳﯖﺰ. ﻣﺪﻧﻴﺖ، ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﺣﺮّﻳﺖ؛ ﻋﺎﻟﻢِ ﺇﻧﺴﺎﻧﻴﺘﺪﻩ ﻏﻠﺒﻪ ﭼﺎﻟﻤﻐﻪ ﺑﺎﺷﻠﺎﺩﻳﻐﻨﺪﻥ، ﺑِﺎﻟﻀﺮﻭﺭﻩ ﺗﺮﺍﺯﻳﻨﯔ ﺍﻭﺗﻪﻛﻰ ﻳﻮﺯﻯ ﺷﻴﺌًﺎ ﻓﺸﻴﺌًﺎ ﺧﻔﻴﻔﻠﺸﻪﺟﻜﺪﺭ. ﻓﺮﺽِ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﻭﻟﺎﺭﻕ، ﺍﻟﻠَّﻪﺍﻳﺘﻤﻪﺳﻴﻦ، ﺃﮔﺮ ﺑﺰﻯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻳﺪﻭﺏ ﺋﻮﻟﺪﻳﺮﺳﻪﻟﺮ؛ ﺃﻣﻴﻦ ﺍﻭﻟﯖﺰ، ﺑﺰ ﻳﮕﺮﻣﻰ ﺍﻭﻟﺎﺭﻕ ﺋﻮﻟﻪﺟﮕﺰ، ﺍﻭﭺ ﻳﻮﺯ ﺍﻭﻟﺎﺭﻕ ﺩﻳﺮﻳﻠﻪﺟﮕﺰ. ﺑﺎﺷﻤﺰﺩﻥ ﺭﺫﺍﺋﻞ ﻭ ﺇﺧﺘﻠﺎﻓﺎﺗﯔ ﻏﺒﺎﺭﻳﻨﻰ ﺳﻴﻠﻜﻮﺏ، ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻨﻮّﺭ ﻭ ﻣﺘّﺤﺪ ﺍﻭﻟﺎﺭﻕ ﻛﺮﻭﺍﻥِ ﺑﻨﻰ ﺑﺸﺮﻩ ﭘﻴﺸﺪﺍﺭﻟﻖ ﺍﻳﺪﻩﺟﮕﺰ. ﺑﺰ، ﺃﯓ ﺷﺪﻳﺪ، ﺃﯓ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺃﯓ ﺑﺎﻗﻰ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺇﻧﺘﺎﺝ ﺍﻳﺪﻥ ﺍﻭﻳﻠﻪ ﺑﺮ ﺋﻮﻟﻮﻣﺪﻥ ﻗﻮﺭﻗﻤﺎﻳﺰ. ﺑﺰ ﺋﻮﻟﺴﻪﻙ ﺩﻩ، ﺇﺳﻠﺎﻣﻴﺖ ﺻﺎﻍ ﻗﺎﻟﻴﺮ. ﺍﻭ ﻣﻠّﺖِ ﻗﺪﺳﻴﻪ ﺻﺎﻍ ﺍﻭﻟﺴﻮﻥ.
ﺱ – ﻏﻴﺮِ ﻣﺴﻠﻤﻠﺮﻟﻪ ﻧﺎﺻﻞ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺍﻭﻟﺎﺟﻐﺰ؟
ﺝ – ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﺍﻳﺴﻪ، ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﺷﺮﻓﺪﻩ ﺩﮔﻠﺪﺭ؛ ﺣﻘﻮﻗﺪﻩﺩﺭ. ﺣﻘﻮﻗﺪﻩ ﺍﻳﺴﻪ، ﺷﺎﻩ ﻭ ﮔﺪﺍ ﺑﺮﺩﺭ. ﻋﺠﺒﺎ ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻗﺎﺭﻳﻨﺠﻪﻳﻪ ﺑﻴﻠﻪﺭﻙ ﺁﻳﺎﻕ ﺑﺎﺻﻤﺎﻳﯖﺰ ﺩﻳﺴﻪ، ﺗﻌﺬﻳﺒﻨﺪﻥ ﻣﻨﻊ ﺍﻳﺘﺴﻪ؛ ﻧﺎﺻﻞ ﺑﻨﻰ ﺁﺩﻣﯔ ﺣﻘﻮﻗﻨﻰ ﺇﻫﻤﺎﻝ ﺍﻳﺪﺭ؟ ﻛﻠﺎّ… ﺑﺰ ﺇﻣﺘﺜﺎﻝ ﺍﻳﺘﻤﺪﻙ. ﺃﻭﺕ ﺇﻣﺎﻡِ ﻋﻠﻰﻧﯔ (ﺭﺽ) ﻋﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪﺳﻰ ﻭ ﻣﺪﺍﺭِ ﻓﺨﺮﻳﯖﺰ ﺍﻭﻟﺎﻥ ﺻﻠﺎﺡ ﺍﻟﺪﻳﻦِ ﺃﻳﻮﺑﻰﻧﯔ ﻣﺴﻜﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﺮﺳﺘﻴﺎﻥ ﺍﻳﻠﻪ ﻣﺮﺍﻓﻌﻪﺳﻰ، ﺳﺰﯓ ﺷﻮ ﻳﺎﯕﻠﻴﺸﯖﺰﻯ ﺗﺼﺤﻴﺢ ﺍﻳﺪﺭ ﻇﻦ ﺍﻳﺪﺭﻡ.
ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ، ﺣﺎﻛﻤﻴﺖِ ﻣﻠّﺘﺪﺭ. ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﺩﺭ. ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﻃﻮﻏﺮﻯ ﺍﻭﻟﻮﺭﺳﻪ؛ ﻗﺎﺋﻢِﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻭﺍﻟﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﮔﻠﻠﺮ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺟﺮﺗﻠﻰ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭﻟﺮﺩﺭ. ﻏﻴﺮِ ﻣﺴﻠﻢ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻭﻟﺎﻣﺎﺯ، ﻓﻘﻂ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎﺭ ﺍﻭﻟﻮﺭ. ﻓﺮﺽ ﺍﻳﺪﻳﯖﺰ، ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺮ ﻧﻮﻉ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﻟﻘﺪﺭ. ﻏﻴﺮِ ﻣﺴﻠﻤﻠﺮﺩﻥ ﺍﻭﭺ ﺑﻴﯔ ﺁﺩﻣﻰ ﺁﻏﺎﻟﻐﻤﺰﻩ، ﺭﻳﺎﺳﺘﻤﺰﻩ ﺷﺮﻳﻚ ﺍﻳﺘﺪﻳﮕﻤﺰ ﻭﻗﺘﺪﻩ؛ ﻣﻠّﺖِ ﺇﺳﻠﺎﻣﻴﻪﺩﻥ ﺃﻗﻄﺎﺭِ ﻋﺎﻟﻤﺪﻩ ﺍﻭﭺ ﻳﻮﺯ ﺑﻴﯔ ﺁﺩﻣﯔ ﺭﻳﺎﺳﺘﻨﻪ ﻳﻮﻝ ﺁﭼﻴﻠﻴﻴﻮﺭ. ﺑﺮﻯ ﺿﺎﻳﻊ ﺍﻳﺪﻭﺏ، ﺑﻴﯖﻰ ﻗﺰﺍﻧﺎﻥ ﺿﺮﺭ ﺍﻳﺘﻤﺰ.
İlk yorumu siz yazın