Müsbet hareket, Üstad Bediüzzaman Said Nursî’nin talebelerine sürekli tavsiye ettiği, Risale-i Nur tarzındaki iman hizmetinin temel bir gereği olarak vurguladığı ve talebelerine son dersi olan lahika mektubunun ana temasını teşkil eden mühim bir kavramdır.
Müsbet hareket etmek lafız manası ile; yapıcı olmak, pozitif için çabalamak ve kendi elindekini geliştirmeye ve ilerletmeye odaklanmak olarak tabir edilebilir. Hayatın her alanında müsbet hareket edilmesini tavsiye eden Bediüzzaman, iman hizmetinin de müsbet hareket edilerek yapılması gerektiğini önemle vurgulamaktadır. Bu noktadan bakıldığında Risale-i Nur eserlerinin muhtelif yerlerinde anlatıldığı üzere müsbet hareketin ve müsbet iman hizmetinin temelini oluşturan bazı düsturlar; kendi vazifeni yapıp vazife-i İlahiyeye karışmamak, kendi mesleğinin muhabbetiyle hareket etmek, tahrip değil tamir için çalışmak ve asayişi muhafazadır. Bu düsturlar Risale-i Nur hareketinin temel çizgisini belirlemekle birlikte Risale-i Nur ile yapılan iman hizmetini belirsizlikten ve savrulmaktan muhafaza eden bir niteliğe sahiptir.
Evet Nur Talebeleri, yani iman ve Kur’an hizmetini Risale-i Nur doğrultusunda yapmayı benimsemiş ve hayatının gayesi haline getirmiş olan insanlar, hizmete dair bir vazifeyi yapacakları zaman muvaffak olup olmamayı, sayı çokluğunu, neticenin ne olacağını düşünmezler. Yalnızca Allah rızası dairesinde kendilerine ait olan vazifeyi yaparlar. Muvaffak olmama ya da kitlelere hitap edememe endişesi ile şevklerini ve gayretlerini kırıp bozmazlar. Aynı şekilde muvaffak olamama korkusu ile hizmet tarzlarını değiştirmeye de çalışmazlar. Çünkü Üstadlarından aldıkları ders ile bilirler ki; kimi peygamberlerin hiç ümmeti olmamasına rağmen sevabını almaları gibi; kendileri de sadece vazifeyi Allah rızası ile yapmak ile mükelleftirler. Muvaffak edip etmemek ise Allah’ın vazifesidir. Bu nedenle müsbet hareketi şiar edinmiş Nur Talebeleri kendilerini hiç dinleyen olmasa bile iman hakikatlerini anlatır, okur ve yaşarlar.
Nur Talebeleri kendi mesleklerinin muhabbeti ile meşgul olurlar. Tek gayeleri kendi meslekleri doğrultusunda hareket etmek ve çalışmaktır. Başka meslekleri eleştirmek, onlarla kavga etmek, onlar ile rekabet etmek ve onlar ile meşgul olmak müsbet hareket eden Nur Talebelerinin işi değildir. Kendilerine ve mesleklerine yönelik bir hücum olduğu zaman ise vazifeleri mesleklerini müdafaa etmekten öteye geçmez, menfî mukabeleye çalışmazlar. Nur Talebeleri başkalarından eksiltmeye, onlara zarar vermeye uğraşmazlar. Çünkü bilirler ki başkalarının eksisi kendi mesleklerinin artısı anlamına gelmez. Kendileri ile muaraza edenler menfî hareket dahi etseler Nur Talebeleri onlara usul yönünden dahi benzemezler. Sabır ve şükür ile müdafaaya devam ederler. Başka meslekler ile müsbet ya da menfî meşguliyet ile kendi vazifelerine ara vermezler, vakit kaybedemezler. Çünkü Nur Talebelerinin Risale-i Nur dairesinde yaptıkları iman hizmeti her şeyden daha kıymetlidir. Kendilerini kösteklemeye çalışanlarla meşgul olmazlar çünkü imanları tehdit eden bir yangını söndürmek için koşuyorlardır. Başka meslekleri düşünmeye ve başkaları ile meşgul olmaya vakitleri yoktur.
Nur Talebeleri tahripçi değil tamircidirler, tahrip etmek, muarızları çürütmek, her cihetten hücum etmek menfî olandır, kolay olandır. Nur Talebeleri kolay olana değil zor olana taliptir. Nur Talebeleri, tamir etmeye, inşa etmeye, muhafaza ve müdafaa etmeye çalışır. Bunda sebat ve metanet gösterir. Bu sebat ve metanet de kesinlikle pasif bir duruş değildir, aksine oldukça yüksek bir dirayet ve kuvvet gerektiren aktif bir duruştur. Nur Talebeleri kendilerine hücum edenlerin dahi imanını kurtarmaya çalışır, onların mahvolması, ölüp bitmesi için değil, iman hakikatlerini anlayıp ahiretlerini kurtarmaları için çalışır. Muarızlarını ilzam değil ikna etmeye ve hakka taraftar etmeye çalışırlar. Mesleklerinin esası olan şefkati asla elden bırakmazlar, masumların zarar görmesi ihtimaline karşın kendilerine düşmanlık edenlere beddua dahi etmezler, hatta kendilerine hadsiz zulümler etmiş dahi olsalar imanını Risale-i Nur ile kurtaran muarızlarına haklarını helâl ederler.
Nur Talebeleri asayişin fıtrî bekçileridir. Müsbet hareketin gereği olarak yaptıkları iman hizmeti asayişe ilişmeyen; aksine yatıştıran, onaran ve vicdan sahibi olan insanları yetiştirir. Umumun hukukunu muhafaza için Nur Talebeleri iman hizmetini asayiş ve emniyet içerisinde yaparlar, asayişi bozacak eylem ve söylemlerden uzak dururlar. Nur Talebeleri Risale-i Nur’dan aldıkları ders ile bilirler ki asayişin bozulduğu yerde iman hizmetini selâmetle ve sıhhatle yapmanın imkânı yoktur. O yüzden asayişe bütün kuvvetleri ile yardım ederler. Bunu da yalnızca ve yalnızca Allah rızası için yaparlar.
Nur Talebeleri Müsbet hareketin bu istikametli çizgisinde hareket ederken ihlası elden bırakmamaya ve tesanüdlerini de bozmamaya azamî önem verirler. Bilirler ki bir zerre ihlaslı amel binler batman ihlassız amele tercih edilir. Bilirler ki iman hizmetinde yalnızca Allah’ın rızası esastır. Bu hizmet karşılığında dünyevî ve uhrevî herhangi bir beklenti olmaz. Bilirler ki en büyük kuvvetleri tesanüddür ve tesanüd bozulduğu zaman şahs-ı manevînin ruhu kaçar, cismi de dağılır. Ayrıca bilirler ki birbiriyle boğuşanlar müsbet hareket edemezler. Tesanüdü kaybeden müsbet hareketi de kaybeder. Müsbet hareketi kaybeden ise Risale-i Nur hizmetindeki istikametini kaybeder.
Müsbet iman hizmeti; Anadolu’nun küçük bir kasabasından başlayan bir hizmeti bütün dünyaya yayabilecek kadar güçlü ve etkilidir. Müsbet iman hizmetinin bu derece önemli, etkili ve güçlü olmasının ise tek bir sebebi vardır. Müsbet iman hizmeti özünü Resul-i Ekrem (asm) ve Kur’ân-ı Kerim’den alır. Bediüzzaman hayatının her alanında olduğu gibi hizmet tarzı ve usulünde de Sünnet-i Seniyye’yi esas tutmuş ve hayatı boyunca iman hizmetini ona göre şekillendirmiştir. Özetle; müsbet iman hizmeti ihlas ve sadakat ile Sünnet-i Seniyye yolunda gitmek, Peygamberin (asm) yaptığı gibi tebliğ vazifesinde hiçbir şart ve koşulda fütur getirmemek ve şükür içinde sebat etmektir.
İlk yorumu siz yazın