KEYFİNCE LÜGÂT

Baharı beklerken

Sonbahar… Sus-muş gibi kainat… Yorgun bir kuş gibi ruhum… Ne zaman bahar olurum? BİR GÜN Oturacağız bir gün. Bugünleri acıyla anıp… Bir kâbustu diyeceğiz. Hak yerini bulacak. Kısa çöp hakkını alacak. Sevinmesin haksızlar. Kara gün […]

HAYÂLNÂME

Çocukken yeşerenler

Bahar geldiğinden mi, doğduğum ay olduğundan mıdır bilmem ama nisan ayını pek severim. Cıvıl cıvıl, rengarenk hisler uyandırır ruhumda. Ee tabiî sizinle de bu ay tanıştık, başladık seyahatlere. En önemlisi, Efendimiz’i (asm) hatırlatır bu ay. […]

HİKÂYE

Nergisler son açtığında

Gukguk Nine’ye adının nereden geldiği çokça sorulur. O da, bunu soran eğer sevmediği bir kimseyse, “Bilmem” der geçer. Yok, sevdiği bir kimseyse eğer, o zaman iş değişir. Uzun uzadıya, nereden gelip nereye gittiğini, soyunun nereye […]

ESKİMEZ YAZI

Memleket

Tam bu satırları yazdığım esnada öğle ezanı okunuyor. Arka planda ise ezana eşlik eden çakal ulumaları. Çocukluğumdan beri memleketimdeki bu olaya hayret ederim. Sanki bilhassa akşam vakitlerinde, bir kısım çakallar okunan ezanla birlikte ulumaya başlarlar. […]

KEYFİNCE LÜGÂT

İltifât

Kelimelerin canlı varlıklar olduğunu kabul ettiğimizde, hayatımız daha bir canlanacak. Hani birbirimize iltifât ederiz de: “İltifat ediyorsun” derler ya! “Yoo, hayır doğruyu söylüyorum” gibi bir şeyler diyerek bir savunmaya geçeriz. Hiç, hiç; kesinlikle, böyle bir […]

YEŞİL YORUM

Yeni bir yazı

Şubat ayı, yeni yıla alışılmış ilk aydır. Yeni bir yıla girmenin verdiği gazla yeni planların yapıldığı ocak ayında bi’ toparlanılmıştır. Kış da son ayına gelmişken bi’ oturup düşünme ayıdır şubat. Alınan yeni kararların uygulanabilir ya […]