Terk-i diyar eylemişiz gönül kafesinden
Bülbül kadar nazik, serçe kadar ürkekken.
Aldandık dünya metasına da
Kanaat etmeyi öğrenemedik aza
Oysa göçüp gideceğimizi bile bile.
Kanatlarımız korkarken yağmurdan
Sevmeyi öğrenemedik bir türlü
İbrahim’e su taşıyan o küçük karıncayı bile.
Hani özgürdü ya insan, günah derdi taşımadan
Hani her şey onundu ya mezara koyulmadan
Hem o değil miydi ki gaflete dalan?
Vaktin gelmedi mi artık uyan!
Uyan ey insanoğlu uyan!
Sen dostsun, dağa, taşa, gökte uçan kuşlara
Rahman’ı zikreden her bir yaratılmışa.
Musa’ya, İsa’ya dostsun sen
Muhammed’in yolunda gidersen.
Hak İslam’a dostsun sen.
Kıymetini bilirsen ölüme de dostsun sen.
Allah’a dost olmak istersen
Var, gönül kafesinde demlen.
Emine Hatun KAHRİMAN
İlk yorumu siz yazın