Şu ân dünyanın birinci ihmal ettiği şey “eğitim” olsa gerek. Başkaları ne der bilemem de eğitimin bizdeki adı -son zamanlara kadar- “terbiye” idi. Bu eğip bükmek demek olan kelime içimize gireli; epeyce bir hâl oldu […]
Karanlık Adamlar: Bak; beni oyalıyorsunuz! Alacaktı/verecekti… Eşyalar… Oydu/buydu… Tamam; tadında bırakın şunu! Şuraya misafirliğe gelmişim! Şu mevsimlerin renk dönümlerini, kuşların saadetini seyretmek istiyorum; yakamı paçamı çekiştiriyorsunuz! Allah aşkına, siz kimsiniz, nesiniz?! Kopya: Kopya çekmek serbest; […]
Kitap okunmayan yerlerde “tartışma/kavga” eksik olmaz! * Kelimeler ve iklim akraba mı ki… açınca bir kitabı mevsimlerden, mevsimlere… * Kitap okunmuyorsa bir yerde; daha konuşulacak ne var ki! Ve ülkemin kitapla arası açık; çok açık… […]
Her arayan bulamazmış, ama bulanlar arayanlarmış. Bilinen yol mu doğruymuş acaba; yoksa gidilen yol mu doğruymuş? Bilmek ve aramak ve bulmak ve görmek için yola çıkmak gerekiyormuş. Yola çıkmak ise, yoldan çıkmakmış. Gemileri yakmakmış. Uykuyu, […]
Gülfem Hatun Sokak’ı arıyoruz. Fatih’in hesaba çekildiği mahkeme imiş. Pazar günleri lafın kucağa düştüğü sohbetler oluyormuş meğer. Bir delikanlıya soruyorum. Tarif ediyor. Ayaküstü bilgi de veriyorum. Fatih’in o mahkemede sorgu suale çekildiğini söylüyorum; şaşırıyor. *** […]
-Ramazanın geldiği belli olsun; gittiği belli olmasın- “Oku!”makla Başlar Her Şey Ramazan… Kim olduğuma açılan kapı… Başta, ortada, sonda: İkra, ikra, ikra! Ramazan… O ilk teravih, o ilk heyecan… Çocuk bakışlı, Kur’an nakışlı… Ta çocukluğumdan […]
İtiraf ediyorum. Hazır olun bu cenge. Bâdelerden, harelerden ve hâlelerden geçerek. Devirleri, devrimleri ve beyleri yıkarak. Dağları ve denizleri yararak. Şahları ve sultanları yutarak itiraf ediyorum. Yıllardan beridir sokaklarda, dağlarda ve denizlerde beni arıyormuşsunuz. İşte […]
Dost Dost kara günde belli olur; ne güzel ayna öyle! Bakın etrafınıza; dostlarınız kim? Ve birinci dostunuzu bulun bu arada! Öyle ya… dost… her ân yanında olan… Çağın romanı “Para ve Nara” isimli bir roman, […]
Abdest: Tozunu alırız bedenimizin. Suların tebessümü üstümüzdeki… “Abdest olmaya” akan suların şırıltısını duy hele! Gözlerimizin içi güler. Rüzgâr, abdesti giyinir bedenimizde/n. Abdest… elimizin, yüzümüzün suyu… İnsanlığın tertemiz huyu… Suyun en güzel hâli… Acemi: Ustası olduğumuz […]
© 2016-2021 | Genc Yorum dergisi bir Yeni Asya Medya Grup yayınıdır. | Tasarım: EuroNur