Merhaba Keçeli Kardeşim;
Bu ay seni yine bir yolculuğa çıkarmaya karar verdim. Nereye mi? Yazın bunaltıcı sıcağı geçmiş, kışın soğuğu bastırmamış… Baharda gezmesi efsane olan yerlere, caanım vatanın Karadeniz kıyıların doğru! 🙂 Daha doğrusu şimdilik sadece Trabzon; ama merak etme aklımda! Buraları biraz daha keşfedeyim, biraz daha kapsamlı ve pratik bir Karadeniz tur plânı da sunacağım inşaallah.
Trabzon, Doğu Karadeniz’in önemli ve gelişmiş bir şehri. Yurt içini bilemem, ama ülkemizin doğu sınırına yakın olduğu için yurtdışından çok fazla göç almış. Şehirde özellikle Arap ve Azeri kökenli insanlarla karşılaşmanız oldukça mümkün. Arap zenginleri ve yatırımcılarının buradan topraklar alıp büyük büyük binalar dikmeleri ve buraya yerleşmeleri çok eleştirilen bir durum, ama bu başka bir yazının konusu… Sadece şunu demek istiyorum ki, adamların çölün ortasından gelip bizim buraların mis gibi yeşilini, bahçesini, denizini görünce geri dönmek istememesi çok normal. Ama keşke bunu tahrip boyutunda yapmasalar ya da biz “zengin yatırımcı gören uyanık müteahhit” kafasından bi kurtulabilsek… Nasip!
Bak ben Karadeniz’e ilk defa geliyorum. Burası gerçekten Cennet gibi. Hadi hemen ara keçelilerini ve birkaç günlük bir gezi programı ayarlayın. 😉
Trabzon’la özdeşleşen bazı bölgeler var. Buraya gelince oralar illa bir gezilir. Zaten özel turlar çok fazla var, talep çok olduğundan. Sana önce şehir içinden sonra da yaylalardan örnekler vereyim.
Ayasofya Camii/müzesi: Trabzon’a gelip de görülmezse ayıp bir mekân. 52 yıl müze olarak hizmet verdikten sonra 2013’te tekrar camiye çevrilmiş. Darısı büyük Ayasofya’nın başına!
Sera Gölü: Heyelan set gölü olduğu için rengi bulanık, çamur gibi. Ama bayağı büyük bir göl. Etrafında hem devlete, hem de özel işletmelere ait tesisler var. İster mangallı mungallı piknik yapın, ister yürüyüş. Su bisikletleri de mevcut. Yalnız bir kötü tarafı var. Akşam 8 buçuk-9 gibi minibüsler bitiyor. Aman dikkat, sokakta kalmayın!
Gülbahar Hatun Camii ve Türbesi: En sevdiğim padişah Yavuz’un, biricik validesi Gülbahar Hatun adına yapılan cami ve hemen yanında türbesi. Burada da şöyle saçma bir durum var. Bir valide sultanın hatırası için yapılmış camide kadınlar mahfili ne yazık ki yok. 🙁 Ama her tarihi mabed gibi bu da birçok yönden ziyareti hak ediyor, e tabi Gülbahar Hatun da Fatiha-i Şerîfi…
Foto: Kayıhan Bölükbaşı
Akçaabat Orta Mahalle: Tıpkı Bursa Cumalıkızık, Ankara Beypazarı, İstanbul Kuzguncuk gibi evleriyle nam salmış bir bölge. Tarihi evlere meraklıysanız hoşunuza gidebilir.
Uzungöl: Uzungöl’e hem kışta, hem baharda gittim. Bahardaki hâlinin fotoğrafını zaten birçok yerde görmüşsünüzdür. Tabiî eski doğal hâli yok, bayağı turistik bir yere dönüşmüş durumda şuan; ama yine de muhteşem, görülmeye değer bir güzellik. Uzungöl’ün donmuş hâli ve başı dumanlı dağlar gerçekten insanı cezbediyor.
Foto: Mehmet Ali Akten
Foto: Handenur Yaşar
Sümela Manastırı, Zigana Yaylası, Karaca Mağarası, Hamsiköy: Bu genelde paket tur halinde sunuluyor. Tek olumsuz tarafı dağların arasında çok fazla yol gidiyor olmak. Sümela Manastırı’nın restorasyonu 2019’da bitecekmiş, diyorlar. Ama hem manastırın olduğu Coşandere Vadisi’nin hem Zigana Yaylası’nın hem de Karaca Mağarası’nın güzelliğini görmek için 2019 beklenmeden gidilebilir diyorum. Karaca Mağarası canlı bir mağara. Yani içerisinde sarktılar, dikitler, sütunlar, havuzlar hâlâ oluşmaya devam ediyor. Görseniz, damlacık damlacık bir mağara… Müthiş bir havası var, hatta bu atmosferin astım gibi birçok rahatsızlığa şifa olduğunu söylediler.
Sümela Manastırı 
Hamsiköy
Foto: Mehmet Ali Akten
Zigana Yaylası
Karaca Mağarası
Hamsiköy’ün biz bir şeyini göremedik, ama zaten sütlacı meşhur olan. “Sütlacı nasıl?” derseniz… Böyle bir lezzet yok arkadaşlar! Hamsiköy sütlacının özelliği oranın yaylalarında doğal beslenen ineklerin sütüyle yapılıyor olması. Müthiş ferah bir tat geliyor ağzınıza. Umarım yersiniz…
Karadeniz baharda ayrı, kışta ayrı güzel… Yaza kalmadan bekliyoruz. 😉
İlk yorumu siz yazın