Fütuhat

Tulu’ ediyor Şems-i İslâm umum sath-ı arza,

İlm-i ezelîden gelmiş, kimin haddi var ki söndüre,

Değil birkaç bedbaht ehl-i dünya,

Gösterin, ne hâtime çekecek bu cemaat-i azîmeye?

 

Tâ 14 asır evvel dâll kesen seyf-i Zülfikar,

Asır duvarlarında etmiş yankı, hâlâ nur saçar.

Umum efkâr-ı küfrî karşısında bî-çare,

Delil istersen Risale-i Nur fütuhatta bilbedahe.

 

Bak, ferman okuyor bir Muallim-i Ekber-i Arabî (asm),

O ferman ki, haşmetine toz konduramamış şeyâtin-i insî ve cinnî,

Akla, fikre, kalbe, ruha bir Tabib-i ezelî,

Cezb olup intisab etmiş hums-u âlem-i nev-i beşerî