Seni aylardır sardım sarmaladım
Sonbahar yapraklarının arasına sır gibi eylül!
Seni sakladım
Hoş geldin,
Gitmezsin sandım.
Seni sonbaharın sarışın yeşil anlarına saldım
Bir ordan bir buradan baktım
Doyamadım…
Hissettim fotoğrafını çektim.
Her sabah uyandığımda ufak bir parçanı gördüm.
Şükrettim.
Ey sonbaharın kahve sarısı
Yeşil gözlü şirin çocuğu
Ne oldu sen de mi yolcusun ?
Kırılan yaprakları seyretmekle doymadım
Kına kokulu ceviz yapraklarının dallarını ezdim
Güzelce fikrettim.
Güneş battı ufukta
Sarı yaprakların manayla uçtu
O anlarını gözlerimle kaydettim.
Her yanın ayrı kızıl ayrı bir renk
Gökküşağı kadar güzelsin
Manalarla saklı mektup gibisin.
Senin adın sonbahar.
Ama sen de son buluyorsun sanki…
Olacak şey mi.
olsun kader bu değil mi.
Ben seni yinede çok seviyorum.
Şimdilik senin vazifen bu.
Daha dur ne vazifeliler var
Onlar alıcak yerini senin…
Onlar da manalarını anlatacak…
Seni kaydettim aklıma
İnşallah hiç unutmayacağım.
Dünya bir misafirhane değil mi
Sana da bir yolcu gibi bakmayacak mıyım?
İnsan da bir yolcu değil mi sonbahar…
İlk yorumu siz yazın