İslâmiyetin bir kanun-u esasîsi olan hadis-i şerifte (1) سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ yani “Memuriyet, emirlik ise, reislik değil, millete bir hizmetkârlıktır.” Demokratlık, hürriyet-i vicdan, İslâmiyetin bu kanun-u esasîsine dayanabilir. Çünkü kuvvet kanunda olmazsa şahsa geçer. İstibdat, mutlak keyfî olur.
Emirdağ Lahikası, Y.A.N., 2020, s. 492
* * *
Asr-ı Saadet olan sadr-ı evvelin hürriyet ve adalet ve müsâvâtı bahusus o zamanda delil-i kat’îdir ki, Şeriat-ı Garra müsâvâtı ve adaleti ve hakikî hürriyeti cemî revâbıt ve levazımatıyla câmi’dir. İmam-ı Ömer (ra), İmam-ı Ali (ra) ve Salâhaddin-i Eyyûbî âsârı bu müddeaya delil-i alenîdir.
Eski Sai Dönemi Eserleri, Y.A.N., 2020, s. 95
* * *
Suâl: “Nasıl hürriyet imanın hâssasıdır?”
Cevap: Zira rabıta-i iman ile Sultan-ı Kâinat’a hizmetkâr olan adam, başkasına tezellül ile tenezzül etmeye ve başkasının tahakküm ve istibdadı altına girmeye izzet ve şehamet-i imaniyesi bırakmadığı gibi başkasının hürriyet ve hukukuna tecavüz etmeyi dahi şefkat-i imaniyesi bırakmaz. Evet, bir padişahın doğru bir hizmetkârı, bir çobanın tahakkümüne tezellül etmez, bir bîçareye tahakküme dahi tenezzül etmez. Demek iman ne kadar mükemmel olursa, o derece hürriyet parlar. İşte Asr-ı Saadet…
Eski Sai Dönemi Eserleri, Y.A.N., 2020, s. 179
* * *
Meşrutiyetin müsemmasına ahd ü peyman ettiğimden, istibdat ne şekilde olursa olsun, Meşrutiyet libası giysin ve ismini taksın, rast gelsem sille vuracağım.
Fikrimce, Meşrutiyetin düşmanı, Meşrutiyeti gaddar, çirkin ve hilâf-ı Şeriat göstermekle meşveretin de düşmanlarını çok edenlerdir. “Tebeddül-ü esma ile hakaik tebeddül etmez.”
Eski Sai Dönemi Eserleri, Y.A.N., 2020, s. 130
Lügatçe:
âsâr: eserler, izler. (mec: gidişler, meslekler.)
cemî: bütün.
hakaik: hakikatler.
istibdat: zulüm ve baskı, kanun dışı ve keyfî idare.
kanun-u esasî: temel kanun, anayasa.
müsâvât: eşitlik.
revâbıt: bağlar, ilgiler.
sadr-ı evvel: öncekiler, ilk gelenler.
tebeddül-ü esma: isimlerin değişmesi.
Dipnotlar:
1) Mişkâtü’l-Mesabih, hadis no: 3925; Fethü’l-Kebir, 2:195; Müsnedü’l-Firdevs, 2:324.
İlk yorumu siz yazın