Fânî, kısa, faydasız ömrünüzü bâkî, uzun, faydalı yapmak ister misiniz?

İnsanın fıtratında bekaya karşı gayet şedid bir aşk var. Hatta her sevdiği şeyde kuvve-i vâhime cihetiyle bir nevi beka tevehhüm eder, sonra sever. Ne vakit zevalini düşünse veya görse, derinden derine feryad eder. Bütün firaklardan gelen feryadlar, aşk-ı bekadan gelen ağlamaların tercümanlarıdır. Eğer tevehhüm-ü beka olmazsa muhabbet edemez.

[…]

Madem insan bekaya âşıktır; elbette bütün kemalâtı, lezzetleri, bekaya tâbidir. Ve madem beka Bâkî-i Zülcelâl’e mahsustur. Ve madem Bâkî’nin esması bâkiyedir. Ve madem Bâkî’nin âyineleri Bâkî’nin rengini, hükmünü alır ve bir nevi bekaya mazhar olur. Elbette insana en lâzım iş, en mühim vazife, o Bâkî’ye karşı alâka peyda etmektir ve esmasına yapışmaktır. Çünkü Bâkî yoluna sarf olunan her şey, bir nevi bekaya mazhar olur.

[…]

Ey insanlar! Fânî, kısa, faydasız ömrünüzü bâkî, uzun, faydalı, meyvedar yapmak ister misiniz? Madem istemek insaniyetin iktizasıdır; Bâkî-i Hakikî’nin yoluna sarf ediniz. Çünkü Bâkîye müteveccih olan şey, bekanın cilvesine mazhar olur.

Madem her insan gayet şiddetli bir surette uzun bir ömür ister, bekaya âşıktır. Ve madem bu fânî ömrü bâkî ömre tebdil eden bir çare var ve manen çok uzun bir ömür hükmüne geçirmek mümkündür. Elbette, insaniyeti sukut etmemiş bir insan, o çareyi arayacak ve o imkânı bilfiile çevirmeye çalışacak ve tevfîk-ı hareket edecek.

İşte o çare budur: Allah için işleyiniz, Allah için görüşünüz, Allah için çalışınız. Lillâh, livechillâh, lieclillâh rızası dairesinde hareket ediniz. O vakit sizin ömrünüzün dakikaları, seneler hükmüne geçer.

Lem’alar, Y.A.N., Lugatçeli-2022, s. 30-33

Lügatçe:
aşk-ı beka: ebedî hayat aşkı, sonsuzluk aşkı.
Bâkî-i Hakikî: gerçek sonsuzluğun sahibi olan Allah.
Bâkî-i Zülcelâl: kendi varlığı sonsuza kadar devam eden, heybet, büyüklük ve haşmet sahibi olan Allah.
beka: sonsuzluk.
esma: isimler.
fıtrat: yaratılış.
firak: ayrılık.
kuvve-i vâhime: vehim ve hayal duygusu.
lieclillâh: Allah rızası için.
tevehhüm etmek: zannetmek.
tevehhüm-ü beka: sonsuza kadar yaşayacağını sanmak.
tevfîk-ı hareket: uygun hareket.
zeval: sona erme, son bulma.