1. Mariz bir asrın, hasta bir unsurun, alil bir uzvun reçetesi ittiba-ı Kur’ân’dır.
2. Azametli, bahtsız bir kıt’anın; şanlı, tâli’siz bir devletin; değerli, sahipsiz bir kavmin reçetesi ittihad-ı İslâmdır.
Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2023, s. 551
* * *
Bu ittihad, âdetten değil, ibadettir. İhfa, havf-ı riyadandır ve farzda riya yoktur. Bu zamanın en büyük farz vazifesi ittihad-ı İslâm’dır.
Eski Said Dönemi Eserleri, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2020, s. 57
* * *
Ehâdis-i şerifede gelmiş ki:
“Ahirzamanın Süfyan ve Deccal gibi nifak ve zındıka başına geçecek eşhas-ı müthişe-i muzırraları, İslâm’ın ve beşerin hırs ve şikakından istifade ederek, az bir kuvvetle nev-i beşeri herc ü merc eder ve koca âlem-i İslâm’ı esaret altına alır.”[1]
Ey ehl-i iman!
Zillet içinde esaret altına girmemek isterseniz, aklınızı başınıza alınız. İhtilâfınızdan istifade eden zalimlere karşı
اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ[2] kal’a-i kudsiyesi içine giriniz, tahassun ediniz. Yoksa, ne hayatınızı muhafaza ve ne de hukukunuzu müdafaa edebilirsiniz.
Malûmdur ki iki kahraman birbiriyle boğuşurken, bir çocuk ikisini de dövebilir. Bir mizanda iki dağ birbirine karşı muvazenede bulunsa, bir küçük taş, muvazenelerini bozup onlarla oynayabilir; birini yukarı, birini aşağı indirir. İşte ey ehl-i iman! İhtiraslarınızdan ve husumetkârâne tarafgirliklerinizden kuvvetiniz hiçe iner; az bir kuvvetle ezilebilirsiniz. Hayat-ı içtimaiyenizle alâkanız varsa,
اَلْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا[3]
düstur-u âliyeyi düstur-u hayat yapınız; sefalet-i dünyeviyeden ve şekàvet-i uhreviyeden kurtulunuz.
Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul-2023, s. 318
Dipnotlar:
1) Hâkim, Müstedrek, 4: 529-530; İbni Hibban, Sahih, 8:286.
2) Mü’minler ancak kardeştirler. (Hucurat Suresi: 10.)
3) Mü’min için mü’min, sağlam yapılmış bir binanın birbirine kuvvet veren taşları gibidir. (Buharî, Salât: 88, Edep: 36, Mezalim: 5)
İlk yorumu siz yazın