Hayatı bir köle gibi değil; Rahman’ın aziz bir misafiri olarak ve bir sanat icra eder gibi ümit ve şükürle yaşamak ne hoş!
Merhaba dostum! Dünya şehrine hoş geldin. O ki doğdun; hâlden hâle, durumdan duruma, konumdan konuma yürüyeceksin. İşte şimdi bir genç bir yolcusun. Unutma çabuk geçiyor ömür. Kıymetini bilmek lazım her anın. Hayallerin ve emellerin sonsuza uzanmış. Öğrendin işte. Her gün yeniden kurulur dünya. Her an yeniden yaratılır insan. Kâinat senaryosu her gün, her an yeniden yazılır. Her günü, her anı iman ile, ‘Taze Bismillah’ ile aydınlatmak gerek.
Ömür dediğin, çiçek bahçesinin ortasında dümdüz devam eden bir yolculuk değil. İnsan milyonlarca duygu ile donatılmış. Zıtların cirit attığı, keder ve sevincin, kayıp ve kazancın, sağlık ve hastalığın ve nihayet hayat ve ölümün yarıştığı bir meydana imtihan için gönderilmiş.
Hayatında her şeyin tıkır tıkır, yolunda gitmeyeceğini yaşayarak anladın elbet. Umudu kıran engeller, zorluklar, musibet ve sıkıntıların olacak. Ummadığın kişilerden vefasızlık görecek, hiç ummadıklarından ise dostluk ve yardım göreceksin bazen. Kayıplar ve kazanımlar, yükseliş ve düşüşler olacak elbet.
Olaylar daima bizim istediğimiz gibi olmaz, çevremizdekiler her zaman bizim arzumuza uygun davranmaz. Hayat tek-düze akmaz, her zaman bahar olmaz. Bazen fırtınalar kopar, öfkeler ve zulümler denizler gibi kabarır. Dostlar bizi bir bir terk eder. Sıkıntılar, belâlar, zulüm ve ihanetler, hapisler, yangınlar, seller, depremler ve ölümler dünyanın imtihan yeri olduğunu bir kez daha hatırlatır. Ve hayat akmaya devam eder. Yeni doğanlar, yeni evlenenler, cezaevine girenler, tahliye olanlar ve daha dün ölenler…
Biliyoruz ki dünyayı iyilik ve sevgi kurtaracak. Birbirimizi sevmekle başlayacak her şey… Sevgini çoğalttıkça çoğalt öyleyse. Tüm insanlara… Çevreye, kuşa, çiçeğe, böceğe… Kışa, bahara, yıldıza… Tüm kâinata… Kocaman bir kalp olsun tüm kâinat… Yaratıcı hesabına sev sevebildiğin kadar… Çünkü kalp sevmekten yorulmaz! Hele muhabbet fedaileri… Asla! Herkese, her şeye iyi davran. Bu sana da iyi gelecek.
Dünyaya aldanıp kök salma telâşıyla değil; bir misafir, bir yolcu hafifliğinde yaşamak… Havanın suyun, eşin dostun, sevdiklerimizin ve görevlerimizin farkına vararak… Her günün kıymetini bilip, anı hissederek ve bir sanat icra eder gibi yaşamak güzel bu dünyada. Haydi öyleyse, ha gayret! Unutmayalım ki hayatın tekrarı yok dostum!
Sevgili dostum, sevginin tükenmesine, yaşama sevincinin ölmesine, umutların sönmesine, söndürülmesine izin verme! Zaman zaman ümidin zayıfladığı, hayal kırıklıklarının yaşandığı, arabanın lastiğinin patladığı anlar olabilir.
Lastik patladı diye araba, evde bir şey bozuldu diye ev yakılmaz. Bir tatsızlık, bir arıza oldu diye evlilikten, yaramazlık yaptı diye evlattan vazgeçilmez. İş yerinde küçük bir sıkıntı ve başarısızlık dünyanın sonu değil. Gerekli tamirat yapılıp yola devam en güzeli… Yeter ki can sağolsun!
Allah mücadele azmini ve insanlığa hizmet aşkını gür ırmaklar gibi çoğaltsın. Çünkü sevmesini bilmeyen dâvâ adamı olamaz. Sevgisiz yapılan hiçbir işin tadı da olmaz. Ömür olduğu sürece iyiye, güzele, doğruya yürümeye ve bunlar için mücadele etmeye devam. Engellerin artması pes etmek için değil, mücadele azminin artması içindir. Bil ki; Allah sana çekemeyeceğinden fazlasını yüklemez ve her sıkıntıya yetecek sabrı ihsan etmiştir.
Pes etme asla! Bilâkis; azim ve gayretin sıradağlar gibi olsun. Sevgini yeşert, gür ormanlar gibi olsun. Yılmadan, yıkılmadan, bıkmadan yaşama sevincini ayakta tut. Hukuktan, adaletten, iyilikten, rahmetten ümidini kesme.
Geceden sonra güneşin doğacağını, kıştan sonra baharın geleceğini, dünyanın sahipsiz olmadığını, zorlukla beraber kolaylık olduğunu, bir gün her yapılanın hesabının sorulacağını unutma. Her yeni günde, kalbini rahmetin sürpriz hediyelerine açık tut. Allah’ın rahmetinden ümit kesilmez. Gün doğmadan, neler doğar!
Bir kez daha hayatın kalp kıracak kadar uzun olmadığını düşünelim. Affedici olmanın hem sağlığa iyi geldiğini, hem Allah’ın rızasını celp ettiğini unutmayalım. Kardeşlerimize, dostlarımıza karşı olan duygularımızı pozitife çevirip; onların da yaşama sevincini çoğaltalım.
Hz. Mevlana diyor ki: “Her gün bir yerden göçmek ne iyi,/ Her gün bir yere konmak ne güzel/ Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş,/ Dünle beraber gitti cancağızım/ Ne kadar söz varsa düne ait/ Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.” Öyleyse bugünden tezi yok; kendimize yeni ve temiz bir sayfa açalım.
Hadiselerin tazyikinden bunaldığımız zaman veya belâların yağmur gibi üstümüze geldiğini düşündüğümüz anlarda ‘belâ vereni’ bulmak ve Ona iltica etmek, zahmeti rahmete çevirebilir. Pozitif bir telkin bazen ilâçtan daha tesirlidir. Tebessüm çiçeği güvenli bir limandır.
“Güzel gören, güzel düşünür” diyen Hz. Üstad formülü de söylüyor: “Yükünü gemiye bırak! Dehşet aldığın vakit İbrahim Hakkı gibi: ‘Mevlâ görelim neyler / Neylerse güzel eyler’ de. Pencerelerden seyret, içlerine girme, boğulursun.”
Bir problem yaşadığımızda önce iyileşmeyi isteyelim. Sevdiklerimizden yardım almaktan çekinmeyelim. Zararlı alışkanlıklardan uzak durmak en iyisi. Düzenli bir uyku hayat kaynağıdır. Dengeli beslenmek ve spor karamsarlığımızı giderip neşe kaynağımız olabilir. Esnek ve seçici olalım. Bir idealimiz olsun.
En önemlisi kendimizi sevmek. Kendinizden nefret etmeyin. Çünkü Yaratıcı sizi severek yarattı. Onun için Yüce Yaratıcı ile irtibatımızı koparmayalım. Şevkimizi arttıran kitaplar okuyalım. Güzel insanlarla arkadaş olalım. Her zaman pozitif düşünelim ve bol bol dua edelim.
Çünkü “Duâ eden adam bilir ki, birisi var ki onun sesini dinler, derdine derman yetiştirir, ona merhamet eder. O’nun kudret eli her şeye yetişir. Bu büyük dünya hanında o yalnız değil; bir Kerîm Zât var, ona bakar, ünsiyet verir. Hem onun hadsiz ihtiyâcâtını yerine getirebilir ve onun hadsiz düşmanlarını def edebilir bir Zâtın huzurunda kendini tasavvur ederek bir ferah, bir inşirah duyup, dünya kadar ağır bir yükü üzerinden” atar, Allah’a şükreder.
İman ve istikamet dairesinde ümit dolu, sağlıklı ve kaliteli ömürler diliyorum efendim.
İlk yorumu siz yazın