Eksik / Yarım

Ezanlar yetişiyor, selalara bir varmış, bir yokmuş insan
Kucaklarcasına onca hüznü sinesine, hiçbir duyguyu yabana atmadan
Öylece kalakalmak matemin kucağında
Gözlerin, artık rayihalı hayallere dalmayacak ellerin, kalemi tutamayışıyla
Körpe bir kız çocuğunun kırık oyuncağı misali; yaşamak
Canının dört duvarı arasında; canının / kanını bulamamak
Bir defterin arasında yad/edilmiş gül yaprağı
Yeryüzünün her ilmeğine damıtılan matem
Evvelden ahire eksik / yarım insan
Tebessüm etmeyecek artık, bir kapı ardında bekleyen o çocuk
Dizlerim çöküyor semaya, sisli sisli kirpiklerim
Bilinçaltım nasır tutmuş, onca ölümün ardından
Kim bilir kaç umut, kaç hayal, kaç gözyaşı, bilemedin yitik şehirler
Hz. Peygamber’den bize miras hüzün
Allah diyor her zerre-i kürre
Kokun Cennette, burası her şeyin yarım kaldığı dünya
Firavuna sarayı mutluluk vermedi.
Hz. Yusuf’a zindanlar saray oldu.
Malikü’l-Mülk olan Allah’ım duy sesimizi
Ezanlar yetişiyor, selalara bir varmış bir yokmuş insan.^Haşiye

Haşiye: 06/02/23
6 Şubat depreminde ölen şehitlerimiz anısına. Rabbim mekânlarını Cennet eylesin.