Kapı

“Kapı” gibi kelime değil mi? Kapı… Bir kapı bulsak…

Kapılanmak… Bir kapıya sığınmak… Kapı üzerine neler var neler… Şiirler, deyimler yazılar… Elbette ki var; ne demek istiyorum? Bir kapı açılacak bize. Peki kapılar hep açılır da kapıya kapı açan olur mu! İşte bugün biraz kapı açalım dedim.

Bir gün arkadaşlarla kaldığımız bekâr evinden bakkala iniyorum. Ne alınır bakkaldan? Ekmek, yumurta, biraz zeytin, biraz peynir; kahvaltı yapacağız. Ha para bulursak… (Bulamadığımız da oluyordu. O zaman ne yapıyorduk? Bir şeyler oluyordu. Allah, aç açık bırakmıyor. Bir hırsımız doymuyor; o kadar. Onu da toprak doyuruyor… Her neyse… Kapıdan ayrılmayalım.)

Nasreddin Hoca’ya annesi ne demişti? “Ben gelene kadar kapıdan ayrılma.” Yani evden çıkma. Kapıyı terk etme, evi terk etme. Kapı “ev” demek değil mi? Kapı ümit demek değil mi? Kapı açılış demek değil mi? Kapıya bir kapılansak… Açıldıkça açılır.

Kapı gibi cevaplar vardır. Kapı gibi adamlar vardır. Kapı gibi bir kapın olsun. Yani sağlam bir kapın, sağlam bir yerin olsun.

Kapmakla bir alâkası var mı acaba kapının? Kapmak, elde etmek… Vardır belki!

Ben bakkala iniyorum bir gün; anahtarı almaya üşendim. Zaten ahşap bir kapısı vardı; anahtarı usulen kullanıyorduk. Şöyle biraz yüklenseniz açılıverir cinsinden bir kapı… Hoş; benim de hoşuma gider böyle zarif kapılar, ince kapılar… Ha büyük olacaksa… Osmanlı kapıları var; gelip geçerken gördüğüm. Beşiktaş’a giderken ne vardı? Dolmabahçe Sarayı’nın kapıları var. Kocaman! Şöyle bir bakmadan edemem neredeyse… Yani değişik kapılar seyretmeyi, onların fotoğraflarını çekmeyi çok seviyorum. Hatıra…

Kapı çok iz taşır, hatıra taşır. Çok şey anlatır bize. Çok girip çıkan olmuştur. Niceleri orada vedalaşmış, buluşmuş, gülüşmüş, ağlaşmıştır.

Evet, bakkala iniyordum değil mi? Anahtarı almaya üşendim ya, araya bir ayakkabı koydum; kapı çarpılmasın diye. Merdivenden iniyorum ve bu şiir çıktı. Daha sonra “Açık Kapı” diye bir kitaba isim olacakmış, ben nerden bileyim!

Kitap 1997’de gün yüzüne çıktı. Ve o şiir, o, merdivenlerden inerken hediye edilen şiir bu… Ezberden okumaya çalışayım bakayım. Hava atayım biraz. (Bana bazen soruyorlar, hava mı atıyorsun diye, evet evet diyorum, hava atıyorum. Sonra diyorum ki; bende hava kalmasın diye…)

Açık Kapı

“Hep bir ayakkabı konur,

Yakın ayrılışlarda,

Kapı aralıklarına.

Kapı boyu bir ışıktır; yayılır.

Siz inersiniz merdivenleri; ağır.

Siz siz olun sakın!

Birinden ayrılıyorsanız…

İlerde konuşmanız için

Açık kapı bırakın.”

1982 tarihini taşıyor.

Herkesin bir “açık kapısı” vardır; kapalı kapınız olmasın. Kötülüklere kapansın kapılar. Savaşlara kapansın, ayrılıklara kapansın; kötü şeylerden ayrılalım. Açılsın o zaman kapılar; kötülüklerden ayrılmak için.